تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی انسانی به سلول های غضروفی با استفاده از داربست هیدروژل فیبرینی

سابقه و هدف: یکی از پرکاربردترین منابع سلولی در مهندسی بافت غضروف، سلول‏های بنیادی مزانشیمی(mscs) می باشند. در مطالعه حاضر، سلول‏های بنیادی انسان به عنوان منبع سلولی مورد استفاده قرار گرفت. از آن‏جایی که داربست نقش مهمی در مهندسی بافت ایفا می‏کند، هدف از این مطالعه ارزیابی توانایی داربست فیبرینی در تمایز غضروف از سلول‏های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی (admscs) است. مواد و روش ها: در این مطالعه، پس از آماده سازی داربست فیبرینی و جداسازی سلول های بنیادی مزانشیمی از بافت چربی، و تایید جداسازی این سلول‏ها، این سلول‏ها بر روی داربست فیبرینی کشت شدند. هفت روز پس از کشت سلولی، ارزیابی توانایی زنده ماندن و رشد سلول‏ها با استفاده از آزمون mtt بررسی شد. در نهایت، 14 روز پس از پایان تمایز غضروف، تجزیه و تحلیل بیان ژن ها و تشکیل مرفولوژی غضروفی به ترتیب توسط real-time pcr و آنالیز هیستولوژی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: توانایی بقا و تکثیر سلول ها و هم‏چنین بیان تمامی ژن های کندروژنیک در داربست فیبرینی در مقایسه با گروه شاهد به طور قابل توجهی افزایش یافته است. علاوه بر این، تشکیل سلول های غضروفی بر روی داربست فیبرینی نیز تایید شد. استنتاج: فیبرین داربست مناسبی برای تمایز غضروف از سلول‏های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی است.